Over de weg schuift een blauwgroene wagen. Achter het stuur droomt zijn geleidster…
“Bijna een jaar geleden in de zonnige morgen van 10 mei begaven zich twee meisjes in de zelfde blauwe wagen Veurne toe. Het gesprek hield tal van vragen omtrent het verloop van de dag, terwijl de hellende populieren langs de weg, en verder de vlakke groene weiden vlug aan het raam voorbij schoven.
In het nog rustige stadje Veurne werd even halt gemaakt, doch vlug werd de laatste etappe van de reis naar het doel van de dag aangevat: in Adinkerke zouden de vele kinderen Florizoone op het grote familiefeest aan de zorgen van de twee meisjes toevertrouwd worden. Een hartelijk begroeting van Hr. en Mevr. Florizoone Van Doren maakte hen weldra vertrouwd met de sfeer welke er gans de dag zou heersen: hartelijke jovialiteit. E.H. Gery Florizoone troonde de baby-sisters mede naar Meli, hun werkterrein van de dag en dit om alles te verkennen.
In de grote receptiezaal wachtten vele rijen tafels met blinkend gerei, de meer dan 700 gasten reeds uitnodigend tot de maaltijd. Uitgestrekte parken en speeltuigen beloofden de kinderen een onvergetelijke heinnering aan deze dag.
Intussen waren vele wagens aangekomen; trossen familieleden en kinderen zochten hun weg naar de kerk, terwijl langs de dorpstraat en op het kerkplein voortdurend blije begroetingen weerklonken.
De ganse Florizoone familiestam bedankte de Heer van alle leven in de plechtige mis. Terwijl de jeugd en de volwassenen hulde brachten aan de Schepper in gezamenlijke en meerstemmige beurtzangen, zaten onbekommerde kinderen op Mama’s stoel, zich bezig houdend met de rozenkrans of handtas. Tussendoor verraadden baby’s hun aanwezigheid en stuurden een helder sopraantje in de dicht gevulde kerkbeuk omhoog. Eentje beaamde zelf en het werd voor Monseigneur een fijn koraaltje in hoge toontjes.
Op het zon overgoten kerkplein steeg de vreugde ten top bij kennismaking en blij weerzien van veel bekenden. Enkele kleintjes togen met de baby-sisters reeds Meli-waarts. Een tiental minuten later stroomden de talrijke familieleden samen op het voorplein van de Meli, terwijl een geduldige fotograaf probeerde om deze massa Florizoone-familieleden op zijn lens te krijgen.
De kinderen waren nu aan de baby-sisters toevertrouwd, terwijl de volwassenen uitgenodigd werden en langzaam binnenkwamen in de receptiezaal. Er kwamen bij de allerkleinsten een paar traantjes los bij het afscheid, doch ze voelden zich snel thuis naast broertjes en zusjes in de grote kinder familie.
Langsheen de trappen van het terras aan de inkomhal vormden twee rijen kinderen in fleurige pakjes en even lieve gezichtjes een erehaag voor Monseigneur Desmedt. Een mooi tafereel van kinderlijke aanhankelijkheid zette dit samenzijn met de kinderen in. Op de bordes werd Monseigneur verwelkomd door Alberic en Marthe Florizoone Van Doren, terwijl enkele kinderen bloemen aanboden. De vriendelijke glimlach van Monseigneur toonde aan hoe aangenaam hij dit eenvoudig kinderlijk gebaar ten zeerste waardeerde. Blije mensen en lachende kindergezichten straalden van vreugde om de aanwezigheid van Monseigneur en wanner hij met zijn gevolg in de gang verdwenen was, hoorden we verder in het gebouw een enthousiast applaus losbarsten.
Het handgeklap klonk lang na en de groep kinderen ging onder begeleiding aan de eetzaal. Daar nodigden veel keurig gedekte tafels de hongerige kinderen uit om samen te smullen. Weldra hadden neefjes en nichtjes zich naast elkaar een plaatsje veroverd en de enkel nog lege plaatsen werden door de laatsten en oudsten van de groep ingenomen. Een kort dankgebed werd met klare stem ingezet en een gans kinderkoor viel in: “Weesgegroet Maria ……”
Een zestal kelners in keurige livrei stonden de jonge dames en heren ter beschikking om de vele borden met dampende soep te vullen. Een neefje uit Leuven vond dit alles niet voldoende en weende hardop om hulp van zijn papa, die kwam helpen om de soep te helpen lepelen.
De eetzaal bood een zo smakelijk schouwspel van etende kinderen; tussendoor bewogen zich de haastige tieners en de zorgende baby-sisters hier en daar een vraag beantwoordend, daar traantjes drogend en verder tot sneller eten aanmanend.
Gery Florizoone en enkele fiere gelukkige moeders kwamen de lieve kindergroep begroeten. Als ook de lekkere taart was verorberd en de dorst gelest was zochten vele kinderen zich een weg voor een lange namiddagwandeling in het prachtige Melipark. Langs de net aangelegde en verzorgde paden slenterde de ganse kinderschaar van het ene naar het andere. Prachtige vogels in nette kooien, vissen in vijvers en allerlei exotische dieren trokken telkens weer de aandacht. De zon schroeide onbarmhartig de kinder hoofdjes en deed zweetdruppels op hun gezichtjes parelen. De jongens vonden de kans om hun jonge levenslust bot te vieren met lopen en springen; de oudere meisjes deelden de zorg voor de kleuters en de allerkleinsten vleiden moe het hoofdje op de schouders van een babysitster en dommelden in.
In het verste deel van het uitgestrekte park stonden er rustbanken. Iedereen maakte er gretig gebruik van voor een korte rustpose. Dan werd de terugtocht aangevat, want tegen drie uur mochten de kinderen in de eetzaal een lekkere ijskreem gaan proeven. En of het smaakte!!! In de frisse donker beklede zaal recupereerden zich de kinderen van vermoeidheid en dorst en uitgerust begaf zich de ganse groep op verkenningstocht naar de sprookjestuin. We waren op bezoek in het kasteel van Sneeuwwitje en herbeleefden met Doornroosje en Roodkapje in het bos het kindersprookje. Maar een sprookje duurt slecht korttijdig…. De speeltuigen vormden het grootste aantrekkingspunt van het laatste uur. Paardjesmolen, treintjes, glijbanen en schommels konden ineens het grote aantal kinderen niet meer slikken.
Veel te vlug vloog de tijd voorbij. Via de micro werden de babysitters gevraagd om de kinderen naar de eetzaal te brengen bij hun ouders. Enkel kinderen kwamen persoonlijk afscheid nemen. In hun kijkers blonk de vreugde en het geluk van de belevenissen gedurende de voorbije dag.
Na deze mooie meidag werd het avond. Gelukkige familieleden verspreiden zich of installeerden zich op het terras van het “Paleis der Bijen” waar ze die dag te gast waren geweest, en ze praten nog lang na over zoveel prachtige herinneringen die van deze dag een unieke gebeurtenis maakte.
In de late avond begaven twee meisjes de “babysitters” zich huiswaarts, nagenietend en vertellend over hun belevenissen van de voorbije dag.”
Het voorgaande is een heruitgave van de Florizoone familietijdschriften, nr. 1, 2 en 3 uit de eerste Jaargang (1960), en wordt hier getrouw gereproduceerd met beperkte editoriale wijzigingen.
